H υποχρέωση των Γάλλων δικηγόρων να αποκαλύπτουν πελάτες τους, οι οποίοι εμπλέκονται σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος δε συνιστά αθέτηση της σχέσης εμπιστοσύνης του δικηγόρου με τον πελάτη του και δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.
Η απόφαση αυτή που εκδόθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου …κτυπά καμπανάκι και για την Ελλάδα , ιδιαίτερα σε μία περίοδο δημοσιονομικής κρίσης που οι υποθέσει για ξέπλυμα μαύρου χρήματος βρίσκονται στο πρώτο πλάνο διερεύνησης και εκ μέρους των δικαστικών αρχών.
Η υπόθεση έφτασε μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μετά από προσφυγή του Γάλλου δικηγόρου, ο οποίος στράφηκε κατά απόφασης του γαλλικού Δικηγορικού Συλλόγου, με την οποία οι δικηγόροι υποχρεούνται να αναφέρουν στα εσωτερικά όργανα του συλλόγου περιπτώσεις πελατών τους, για τις οποίες υπάρχει έστω βάσιμη υποψία ότι συμμετέχουν σε «ξέπλυμα» “μαύρου” χρήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίμαχη απόφαση ήταν αποτέλεσμα νόμου στη Γαλλία ,που ενσωμάτωνε στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αποσκοπεί στην προστασία του οικονομικού συστήματος των κρατών – μελών, από παράνομες δραστηριότητες.
Ο προσφεύγων δικηγόρος ισχυρίζεται ότι παραβιάζεται η ελευθερία άσκησης του επαγγέλματος καθώς και το επαγγελματικό απόρρητο, αντιτείνοντας ότι οι δικηγόροι δεν θα έχουν τη δυνατότητα να υπηρετήσουν το ρόλο τους, αν δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν στον πελάτη τους ότι οι πληροφορίες που μεταφέρονται θα παραμείνουν απόρρητες.
Παρ’ όλα αυτά, το Δικαστήριο κατέληξε ότι η νομοθετική αυτή παρέμβαση συνιστά ανεκτό περιορισμό της σχέσης εμπιστοσύνης δικηγόρου – πελάτη καθώς υπηρετεί μια κοινωνική ανάγκη χωρίς να διαταράσσεται η σχέση αναλογικότητας μέσου – σκοπού.