Μια σπάνια μηχανή του εργοστασίου Α. Παπαθανασίου (Χαλκίδα).

 Στο χωριό μας,  οι αγρότες γονείς μας, αφού για πολλά χρόνια με τα μαγγάνια τα κανάτια και τα γαϊδούρια πότιζαν την γη τους, βρήκαν με τις μηχανές πετρελαίου τον ακούραστο  εργάτη που θα έκανε την γη πιο εύφορη και θα μεγάλωνε τα  έσοδα των οικογένειών  τους.
Απλώθηκαν  λοιπόν, σιγά σιγά οι μηχανές και τα πηγάδια πήραν φωτιά. Γέμισε ο αέρας του Μαραθιά με το τραγούδι των μηχανών. Εκείνον  τον  γνώριμο  επαναλαμβανόμενο ήχο μπάπ μπάπ μπάπ μπάπ… που ακούγεται ακόμα μέσα στα αφτιά μας.  Δεν γνωρίζω ποια μηχανή ήρθε πρώτη στο χωριό μας. Ίσως μια μηχανή ελαιοτριβείου, ίσως κάποια μηχανή για άντληση νερού , ίσως πάλι για ένα καΐκι για να ταξιδεύει γρήγορα   προς τον φιλικό μας Πειραιά.
Χάρηκα πολύ, που, μια ιδέα για ίδρυση μουσείου παλαιών ελληνικών μηχανών βρήκε όλους τους Ελικιώτες σύμφωνους και θα πάρει σύντομα τον δρόμο της υλοποίησης.
Σημαδιακή η χθεσινή μέρα της πρωτομαγιάς. Έδρασε το ομαδικό Ελικιώτικο πνεύμα.
Όλοι όσοι έχουν παλιές μηχανές, συμφώνησαν ότι θα τις δωρίσουν στον αγροτικό συνεταιρισμό, με σκοπό, αφού ανακατασκευαστούν και δουλέψουν , να  πάρουν την θέση τους σε ένα προσεγμένο μουσείο. Συγκινητική ήταν και η προσφορά των μηχανικών του χωριού μας που οικιοθελώς, όπως μας είπαν ,  θα τις κάνουν να κελαηδάνε.
Παρακαλώ μη πουλάτε για ένα πενηντάρι την μηχανή σας στους σιδεράδες, τώρα θα πάρει την θέση που της αξίζει και θα χαίρεστε να την βλέπετε καλογυαλισμένη και ζωντανή .