“Είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να ασχοληθούμε με σοβαρά θέματα και να εξοστρακίσουμε τους παράγοντες και τους μηχανισμούς της σήψης – η ενασχόληση μας μόνο με αβλαβείς γενικότητες ούτε ενοχλεί ούτε προσφέρει, απλά μας εξασφαλίζει ακίνδυνη παρουσία στα κονά και δημοσιότητα.”
Μετά από μακρόχρονο προβληματισμό και επώδυνες εσωτερικές διεργασίες αποφάσισα μετά από 15 ολόκληρα χρόνια να ενεργοποιηθώ και πάλι με παρεμβάσεις και δράσεις ουσιαστικής πολιτικής και σε διακριτή απόσταση από τους ενεργούς πολιτικούς οργανισμούς δεδομένου ότι η απόφαση μου αυτή δεν καθοδηγείται από φιλοδοξίες για αξιώματα και καρέκλες εξουσίας. Μοναδικό κίνητρο είναι η πίστη μου ότι θα πρέπει να αγωνιστούμε για να περισώσουμε τις θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας και κυρίως ό,τι έχει να κάνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλες τους τις εκφάνσεις και μορφές.
Η Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν κατοχυρώνονται με άπαξ συμμετοχή στις Εθνικές εκλογές αλλά με διαρκή και έντονη πολιτική δράση και όχι απαραίτητα μέσα από υφιστάμενους κομματικούς οργανισμούς, Η Δημοκρατία δεν λειτουργεί με αδρανείς πολίτες καθηλωμένους, φοβισμένους και άπραγους αλλά με συμμετοχή και δράση.
Η Δημοκρατία λειτουργεί με ενέργειες, πράξεις και ουσιαστικές παρεμβάσεις και όχι με ατεκμηρίωτες γενικολογίες , όπως έλεγε κάποτε ο φίλος και συναγωνιστής στα κοινά Β. Δωροβίνης : «είναι εύκολο και ανούσιο να ασχολείται κάποιος μόνο με αβλαβείς γενικότητες, απλά για να λέει κάτι να προβάλλεται ίσως».
Η ενασχόληση μας μόνο με αβλαβείς γενικότητες ούτε ενοχλεί ούτε προσφέρει απλά εξασφαλίζει ασυλία και εύκολη δημοσιότητα.
Το ζητούμενο πάντα ήταν και είναι να καταπιαστούμε με συγκεκριμένα υπαρκτά θέματα προκειμένου να θεμελιωθούν βάσεις μιας υγιούς και δυναμικής παρουσίας της πολιτικής στη ζωή μας σε όλες τις εκφάνσεις της και τομείς, γιατί δυστυχώς αυτό που κυριαρχεί τώρα σε όλο σχεδόν τον Κόσμο είναι η κυριαρχία των αγορών στην Πολιτική και μάλιστα μέσα σε συνθήκες χάους και πανικού, που κατά τη γνώμη μου είναι σχεδιασμένα και κατευθυνόμενα γιατί έτσι επιβάλλονται ευκολότερα οι πολιτικές αδρανοποίησης των Δημοκρατικών εκείνων διαδικασιών που θα μπορούσαν να βάλλουν φραγμό στην κυριαρχία παραπολιτικών μηχανισμών παλαιάς κοπής που δυστυχώς ακόμα δρουν ή καινοφανών που πιθανότατα βρίσκονται στο στάδιο εκκόλαψης από νέους επίδοξους παράγοντες και οι οποίοι φυσικά δεν πρόκειται να ηττηθούν αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση να εξοστρακιστούν.
Πιστεύω ότι το μεικτό οικονομικό σύστημα μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικότερα στις ανάγκες των κοινωνιών αλλά και στην χαρακτηρολογία των ανθρώπων, όπως αυτή έχει εκδηλωθεί ιστορικά μέχρι σήμερα αρκεί ο κοινωνικός πυλώνας να μην καθίσταται ανάπηρο υποχείριο του ιδιωτικού και το αντίστροφο ο ιδιωτικός πυλώνας να μην ακινητοποιείται από ιδιοτελείς κρατιστές.
Με αυτές τις σκέψεις και με τη σοφή ρήση των Αρχαίων Ελλήνων ότι «τον μηδένα μετέχοντα της Πολιτικής ουκ’ απράγμονα αλ αχρείον λέγομεν» , πολύ σύντομα θα επανακάμψω με πολιτική αρθρογραφία αρχικά στον τοπικό Τύπο και με θεματολογία που θα αφορά κυρίως τοπικά θέματα και προβλήματα, στο βαθμό που θα κρίνω ότι οι συνθήκες το ευνοούν με ανάληψη και άλλων δράσεων.
Το τελευταίο στίγμα στα πολιτικά πράγματα εδόθη από μένα με καταγγελτική επιστολή και συνεντεύξεις στον τοπικό τύπο στις 25 Φεβρουαρίου του 2000 και με κατακλείδα ότι θα «συνεχίσω να αγωνίζομαι κατά των μηχανισμών», αυτό εξακολουθεί να ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα δεδομένου ότι οι παραπολιτικοί αυτοί μηχανισμοί που κατάφεραν να οδηγήσουν τη χώρα στην πτώχευση εξακολουθούν να υφίστανται άλλοι απτόητοι και ενεργοί και άλλοι σε κροκοδείλια νωχελική αλλά άγρυπνη και αρπακτική στάση έτοιμοι να δράσουν όπου βρούν κενά και δυστυχώς ακόμα βρίσκουν άφθονα κενά όπου ασκούν παραγοντισμούς και πελατειακές εξυπηρετήσεις με ετερόκλητες συμπράξεις κυρίως με το κρατικό στελεχειακό δυναμικό που είναι εθισμένο και γαλουχημένο σε αυτές τις πρακτικές.
Δ. ΠΑΠΑΔΡΙΑΝΟΣ -26-7-2016
