[…] Ο χρόνος είχε παγώσει. Όλα γύρω μου γύριζαν. Το χέρι μου έτρεμε, καθώς καλούσα ξανά και ξανά το νούμερο της Άσπας. Δεν απαντούσε. Ήταν εκείνη, ήμουν βέβαιη με το που με πήρε ο Κώστας «Σπυριδούλα… Κάποιος πυροβόλησε μια κοπέλα στην αγορά». Μάταια προσπαθούσε να με καθησυχάσει ότι δεν ήταν η Ασπασία μου. Όλα μαύρισαν, δεν άκουγα τίποτα. Το τηλέφωνο είχε πέσει από το χέρι μου και η καρδιά μου προσπαθούσε να ξεριζωθεί από το στήθος μου. Ήταν εκείνη, το ένιωθα. Το παιδί μου, το κοριτσάκι μου. Το σκότωσε…[…] Σπυριδούλα Φατούρου
